Απο πέρσι τρώνε ένα δις φέσι πάνω κάτω τον μήνα στο κεφάλι και μυαλό δεν λένε να βάλουν . [με τέτοιους μαλάκες έχουμε να κάνουμε]

Άλλα 862 εκατ. ευρώ έβαλαν το Μάρτιο «φέσι» φορολογούμενοι στις εφορίες.  Αυτό προκύπτει από τα στοιχεία για την παρακολούθηση της φορολογικής διοίκησης που δίνει στη δημοσιότητα το υπουργείο Οικονομικών. Παράλληλα, από τα ίδια στοιχεία προκύπτει ότι εξακολουθεί ο 1 στους 4 φορολογούμενους να μην υποβάλει περιοδική δήλωση ΦΠΑ και να μην καταβάλει το σχετικό φόρο.

Ειδικότερα, με βάση τα στοιχεία:

– Το «νέο» ληξιπρόθεσμο χρέος προς τις εφορίες, αυτό δηλαδή που συσσωρεύτηκε εντός του 2013 διαμορφώθηκε το Μάρτιο στα 2,178 δισ. ευρώ έναντι 1,316 δισ. ευρώ που

  ήταν τον Φεβρουάριο. Η αύξηση είναι της τάξης των 862 εκατ. ευρώ. Σύμφωνα με πληροφορίες, τα ποσά αυτά αφορούν κυρίως φόρος προστιθέμενης αξίας αλλά και μη απόδοση φόρου μισθωτών υπηρεσιών.

– Το σύνολο των ληξιπρόθεσμων χρεών προς το δημόσιο ανήλθε το Μάρτιο στα 55,103 δισ. ευρώ έναντι 55,307 δισ. ευρώ που ήταν τον Φεβρουάριο. Η μείωση οφείλεται κατά κύριο λόγο στην είσπραξη περίπου 170 εκατ. ευρώ από χρέος των φορολογούμενων που είχε συσσωρευτεί έως το 2012.

– Περίπου το 24% των υπόχρεων σε δήλωση ΦΠΑ δεν την υπέβαλαν.

– Το πρώτο τρίμηνο του έτους οι ελεγκτικές υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών υπέβαλαν 2.378 μηνυτήριες αναφορές για αδικήματα φοροδιαφυγής, ενώ υποβλήθηκαν στην αρχή καταπολέμησης ξεπλύματος μαύρου χρήματος 1.446 αναφορές που αφορούν σε συναλλαγές που πιθανόν να υποκρύπτουν ξέπλυμα.

Να το ¨¨ισοφαρίσετ娨( που λέει και τσιπρας) με το πρωτογενές πλεόνασμα , γελοίοι!!!!

Γερμανία: Αύξηση του δημόσιου χρέους στα 2,166 τρισεκατομμύρια ευρώ,ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ αυξήθηκε στο 81,9%.

Στον δανεισμό προς τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν κρίσεις χρέους αποδίδεται η αύξηση των χρηματοοικονομικών υποχρεώσεων της Γερμανίας σε επίπεδο που αποτελεί ιστορικό υψηλό, στα 2,166 τρισεκατομμύρια ευρώ στα τέλη του 2012, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στην δημοσιότητα χθες η Μπούντεσμπανκ, το γερμανικό κεντρικό πιστωτικό ίδρυμα.

Το 2011, το γερμανικό χρέος είχε φθάσει τα 2,085 τρισ. ευρώ. Το 2012, η Γερμανία συνεισέφερε 36 δισ. ευρώ στον Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας (ΕΤΧΣ) και 9 δισ. στον διάδοχό του Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ΕΜΣ), αυξάνοντας σε 65 δισ. τη συνολική συνεισφορά της χώρας στους λεγόμενους μηχανισμούς «διάσωσης» του ευρώ από το 2008.

Η Γερμανία υπήρξε η κύρια πηγή χρηματοδότησης στα δανειακά προγράμματα χρηματοοικονομικής στήριξης κατά την διάρκεια της κρίσης. Η κυβέρνηση της χώρας χρειάζεται να δανείζεται από τις αγορές για να εξασφαλίζει τα προς δανεισμό κεφάλαια, τα οποία ξεπερνούν μακράν κάθε ενδεχόμενο πλεόνασμα χάρη σε φορολογικά έσοδα. Αλλά η Γερμανία χαίρει προνομιακά χαμηλών επιτοκίων χάρη στη σταθερά καλή αξιολόγηση του αξιόχρεου.

Σπάει ο «ενάρετος κύκλος» της Τουρκίας.

Η μεγέθυνση του ΑΕΠ της Τουρκίας προσγειώθηκε στο 2,2% το 2012 , έναντι 8,8% το 2011 και 9,2% το 2010. Το αποτέλεσμα ήταν λίγο χειρότερο του αναμενομένου από τους διεθνείς οργανισμούς, οι οποίοι εκτιμούσαν ότι η μεγέθυνση θα κυμαινόταν μεταξύ του 2,3% και του 2,6%.

Το χειρότερο αποτέλεσμα οφείλεται στο ότι το τέταρτο εξάμηνο του 2012 η μεγέθυνση προσγειώθηκε στο 1,4%. Το γεγονός αυτό θα πρέπει ίσως να οδηγήσει σε αναθεώρηση προς το χειρότερο τις εκτιμήσεις για το 2013, οι οποίες κυμαίνονται από 3,2% έως 3,6%. Πάντως, φαίνεται ότι ο «ενάρετος κύκλος μεγέθυνσης» της τουρκικής οικονομίας αρχίζει να παρουσιάζει προβλήματα, τα οποία γίνονται αντιληπτά διά γυμνού οφθαλμού.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Turkish Statistical Institute, οι συνιστώσες του ΑΕΠ παρουσίασαν την παρακάτω εικόνα, η οποία εξηγεί τις εξελίξεις:

* Η κατανάλωση των νοικοκυριών μειώθηκε 0,5% το 2012 σε σχέση με το έτος 2011, όταν είχε αυξηθεί κατά 5,3% σε σχέση με το 2010.

* Οι δημόσιες δαπάνες ουσιαστικά παρέμειναν αμετάβλητες, παρουσιάζοντας αύξηση 0,5% το 2012 έναντι αύξησης 0,6% το 2011.

* Οι επενδύσεις του ιδιωτικού τομέα παρουσίασαν μείωση 1% το 2012, έναντι αύξησης 4,4% το 2011.

* Αντίστοιχα, οι δημόσιες επενδύσεις παρουσίασαν μείωση 0,1% το 2012, έναντι αύξησης 0,3% το 2011.

* Ο εξωτερικός τομέας παρουσίασε αύξηση 4,1% έναντι μείωσης 1,1% το 2011.

Η αύξηση της συνεισφοράς του εξωτερικού τομέα αποτελεί αντίστροφη συνάρτηση της ιδιωτικής κατανάλωσης. Προέρχεται κατά περίπου 60% από τη μείωση των εισαγωγών και κατά 40% από τη μεταβολή των εξαγωγών. Αυτό συνάγεται από το ότι η παρατηρούμενη, το 2012, μείωση 3,5% του ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών προέρχεται περίπου κατά 1,5% από τη μείωση των επενδύσεων και 2% από την αύξηση των αποταμιεύσεων. 

Η ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ, ΤΟ INDYMEDIA ΚΑΙ Η ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ

Το άλλο πανεπιστημιακό άσυλο

 

Τριανταπέντε χρόνια συμπληρώθηκαν από την πτώση της δικτατορίας και οι νοσταλγοί της δεν παύουν να μηχανεύονται τρόπους για τη συρρίκνωση της δημοκρατίας. Αυτή τη φορά στόχος είναι η ελεύθερη διακίνηση ιδεών μέσα στα Πανεπιστήμια.

Το καλοκαίρι είναι κατά κανόνα μια περίοδος ύφεσης των φοιτητικών κινητοποιήσεων και, κατ’ επέκταση, της δημόσιας συζήτησης για το πανεπιστημιακό άσυλο. Χάρη στην πρόσφατη εκλογική «επιτυχία» της ακροδεξιάς, η φετινή περίοδος των διακοπών φαίνεται όμως πως θ’ αποτελέσει τελικά εξαίρεση.

Τούτη τη φορά, ωστόσο, η συζήτηση περί ασύλου δεν προκαλείται από τη μετατροπή των πανεπιστημιακών χώρων σε καταφύγιο (ή ορμητήριο) διαδηλωτών που συγκρούονται με την αστυνομία. Αντικείμενό της αποτελεί, αντίθετα, η προσπάθεια επανοριοθέτησης του σκληρού πυρήνα του ασύλου, που μέχρι σήμερα θεωρούνταν δεδομένος ακόμη κι από τους υποστηρικτές της ανενόχλητης εισόδου των ΜΑΤ στα ΑΕΙ: της προσφυγής στους πανεπιστημιακούς χώρους για την απόλυτη προστασία της ελευθερίας του λόγου κι ακύρωση κάθε απόπειρας ποινικοποίησης των αιρετικών απόψεων, αναλύσεων κι επεξεργασιών.

Αναφερόμαστε, φυσικά, στην εκστρατεία που βρίσκεται σε εξέλιξη τους τελευταίους μήνες για το κλείσιμο του γνωστού δικτυακού τόπου αντιπληροφόρησης Athens Indymedia, με πρώτο βήμα το αίτημα εκδίωξης του υπολογιστή που τον εξυπηρετεί (server) από το «άσυλο» του ΕΜΠ.

Το περασμένο Σάββατο περιγράψαμε συνοπτικά την κοινοβουλευτική πτυχή της καμπάνιας: τις διαδοχικές σχετικές ερωτήσεις του ΛΑΟΣ στη Βουλή και την ταχύτατη συμμόρφωση προς αυτές, τόσο του υφυπουργού Παιδείας Σπύρου Ταλιαδούρου όσο και του «ιδιωτικοποιημένου» ΟΤΕ. Με δεδομένη τη σοβαρότητα του ζητήματος και τα κρίσιμα πολιτικά διακυβεύματα, καλό είναι ωστόσο ν’ ασχοληθούμε κάπως αναλυτικότερα με την ουσία της υπόθεσης.

Από το Σιάτλ στο Πολυτεχνείο

Το Athens Indymedia αποτελεί τμήμα του ομώνυμου διεθνούς δικτύου αντιπληροφόρησης που πρωτοδημιουργήθηκε το Νοέμβριο του 1999 στο Σιάτλ, από ακτιβιστές του κινήματος ενάντια στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, για τη μεταξύ τους ανταλλαγή απόψεων και πληροφοριών. Κάθε επιμέρους Indymedia λειτουργεί αυτόνομα, με αυτοτελή εσωτερική λειτουργία και δικό του πολιτικό προσανατολισμό (στο ευρύτερο συνήθως ρεύμα της ελευθεριακής αριστεράς).

Κοινό χαρακτηριστικό είναι η παράλληλη λειτουργία μιας συντακτικής ομάδας (που επιμελείται τη βασική δομή του σάιτ) και της ανεξέλεγκτης «συνεισφοράς» ειδήσεων, μεταφράσεων, φωτογραφιών, βίντεο, σχολίων κλπ από τους χρήστες, η ανωνυμία των οποίων είναι τεχνικά εξασφαλισμένη. Διακηρυγμένο στόχο αυτής της πολιτικής συνιστά η κατάργηση του διαχωρισμού μεταξύ «πομπού» και «δέκτη» της ενημέρωσης.

Οσο για την αντιπληροφόρηση, ως τέτοια χαρακτηρίζεται από το αθηναϊκό σάιτ η «διάδοση της πληροφορίας από την οπτική όλων εκείνων που αγωνίζονται, που η φωνή τους και οι διεκδικήσεις τους δεν πρόκειται ποτέ να ακουστούν από τα καθεστωτικά μέσα, μεταδίδοντας μια πραγματικότητα έτσι όπως την έχουν βιώσει μέσα από τους κοινωνικούς και πολιτικούς τους αγώνες».

To Athens Indymedia λειτούργησε για πρώτη φορά το Νοέμβριο του 2001, με πρωτοβουλία μιας εικοσαριάς ακτιβιστών της ριζοσπαστικής Αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου που είχαν έρθει σε επαφή με την αντίστοιχη διεθνή πρακτική κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων της Πράγας και της Γένοβα. Οπως όλες οι συλλογικότητες του χώρου, γνώρισε κι αυτό εσωτερικές τριβές και διασπάσεις, με σημαντικότερη αυτήν που οδήγησε το 2007 στη δημιουργία του παράλληλου δικτυακού τόπου Indy.gr.

Η απόδοση του εγχειρήματος υπήρξε μάλλον άνιση, σε άμεση κατά κανόνα συνάρτηση προς το εκάστοτε επίπεδο ανάπτυξης των κοινωνικών κινημάτων. Η μεγαλύτερη επιτυχία του Indymedia αφορά την παροχή άμεσης κι άπλετης ενημέρωσης γι’ αυτά τα ίδια κινήματα (εργατικό, αντιαυταρχικό, αντιρατσιστικό) και ιδίως για τις πτυχές τους που τα επίσημα ΜΜΕ συνήθως αγνοούν, συσκοτίζουν ή παραποιούν.

Πολύτιμη υπήρξε επίσης η πληροφόρηση για τη σκοτεινή πλευρά της δράσης των διωκτικών υπηρεσιών, από την καθημερινή αστυνομική βία (στα Εξάρχεια ή αλλού) ώς το «αντιτρομοκρατικό» καλοκαίρι του 2002 και το συνεχιζόμενο ανθρωποκυνηγητό κατά των «λαθρομεταναστών». Οι ακριβείς συνθήκες του φόνου του Αλέξη Γρηγορόπουλου μεταδόθηκαν π.χ. από το Indymedia κι όχι από τους ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς, που αρχικά αναπαρήγαγαν άκριτα την επίσημη αστυνομική εκδοχή περί «μαζικής επίθεσης αναρχικών» κατά των πιστολέρο αστυνομικών. Το ίδιο έγινε και με τις φωτογραφίες από τις συνθήκες κράτησης συλληφθέντων μεταναστών στην Ελασσόνα, αποκάλυψη που οδήγησε σε διαθεσιμότητα του διοικητή της τοπικής συνοριοφυλακής («Ε» 29.8.08).

Για τις απεργίες, τις διώξεις συνδικαλιστών και τις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης, το Indymedia αποτελεί βασική πηγή πληροφοριών, όπως και το καθημερινό «ημερολόγιό» του για κάθε λογής εναλλακτικές πολιτικές, ενημερωτικές ή πολιτιστικές εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται σε όλη τη χώρα. Στο επίπεδο της «κεντρικής» πολιτικής, εσωτερικής και διεθνούς, δεν διαφέρει αντίθετα από τα υπόλοιπα μπλογκ, καθώς περιορίζεται μοιραία στην αναπαραγωγή (και το σχολιασμό) ειδήσεων από τα «κανονικά» ΜΜΕ. Στο ίδιο επίπεδο κινούνται και οι «ηλεκτρονικές συζητήσεις» του, με αναπαραγωγή όλων των χαρακτηριστικών του είδους, θετικών (αμεσότητα) ή αρνητικών (ανωνυμογραφία – πλαστοπροσωπία).

«Το ΚΕΠΙΚ της αναρχίας»

Μια πρώτη εκστρατεία κατά του Athens Indymedia σημειώθηκε από τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ το φθινόπωρο του 2002, στα πλαίσια της συντονισμένης «αντιτρομοκρατικής» καμπάνιας που συνόδευσε την εξάρθρωση της 17Ν. Η απόκλιση του σάιτ απ’ την υστερική τρομολαγνία των ημερών οδήγησε σε κραυγές για το κλείσιμό του, ιδίως μετά τη μαζική διαδήλωση της 1ης Οκτωβρίου.

Την ίδια ακριβώς περίοδο σημειώθηκε και η απόπειρα αστυνομικής «διείσδυσης» στις γραμμές του: υποκρινόμενος έναν άσχετο θαυμαστή που «ήθελε να προτείνει κάποιες ιδέες», ο επικεφαλής της δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος της ΕΛΑΣ Μάνος Σφακιανάκης επιχείρησε να έρθει σε επαφή με τα μέλη της συντακτικής ομάδας. Δυστυχώς, ο (όχι και τόσο έμπειρος, τότε) αστυνομικός ξέχασε να «σβήσει» τα «ίχνη» της πραγματικής ταυτότητάς του απ’ τα ψευδώνυμα e-mail που έστειλε, οπότε τον πήραν είδηση κι έφαγε το αναμενόμενο διαδικτυακό «ξεφώνημα».

Σαπίλα:Στην Χαλκιδική οι “εκδρομείς δημοσιογράφοι” με την Eldorado Gold. Επίσης: Το ΔΝΤ «μαντρώνει» έλληνες δημοσιoγράφους για χλιδάτες διακοπές στη Νέα Υόρκη, πριν από το Πάσχα

Εκδρομή για δημοσιογράφους στις εγκαταστάσεις της στην Χαλκιδική και στην Σμύρνη διοργανώνει η Eldorado Gold.   Αυτή την στιγμή κάτοικοι της περιοχής που αντιδρούν στην επένδυση διαμαρτύρονται για τον τρόπο με τον οποίο η εταιρεία προσπαθεί να παρέμβει στην διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Οι κάτοικοι βρίσκονται στην τοποθεσία Χονδρό Δέντρο όπου έχουν βρεθεί μπροστά σε μπλόκο της αστυνομίας. Οι συγκεντρωμένοι επικαλούνται το αρθρο 5 του κώδικα των δημοσιογράφων όπου αναφέρεται πως ο δημοσιογράφος οφείλει “να μην επιδιώκει και να μην δέχεται οποιεσδήποτε παροχές σε χρήμα και είδος, που θίγουν την αξιοπιστία και αξιοπρέπεια και επηρεάζουν την ανεξαρτησία και την αμεροληψία του”.

ΠΟΕΣΥ:  Όχι δημοσιογράφοι «χρυσο…δάκτυλοι»

Στο Γενικό Συμβούλιο της ΠΟΕΣΥ καταγγέλθηκε η “επικοινωνιακή αντεπίθεση” της εταιρείας εξόρυξης χρυσού “Eldorado Gold” την ίδια ώρα που διογκώνεται το κλίμα διαμαρτυρίας των κατοίκων της Χαλκιδικής, αλλά και της Θεσσαλονίκης, για τη δρομολογημένη οικολογική καταστροφή.

“Οι δημοσιογράφοι που επελέγησαν από την εταιρεία, σύμφωνα με την πρόσκληση, αφού διαμείνουν σε πολυτελή ξενοδοχεία θα πραγματοποιήσουν επιτόπιο ρεπορτάζ στα ορυχεία της Χαλκιδικής σε “χώρους που λειτουργούν υποδειγματικά” και θα υποδεικνύονται κατ΄ αποκλειστικότητα από τα στελέχη της Eldorado. Καταγγέλλουμε την παραπάνω απόπειρα, ουσιαστικά χειραγώγησης των εκπροσώπων του τύπου και δημιουργίας ενσωματωμένων δημοσιογράφων προς υπηρέτηση της ‘καλής εικόνας” της εταιρείας” αναφέρει η Ομοσπονδία Ενώσεων Συντακτών.

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΠΟΕΣΥ ζητά από τις Ενώσεις-μέλη της να καταδικάσουν την πρακτική της εν λόγω εταιρείας, υπενθυμίζοντας ότι ο Κώδικας Δεοντολογίας προβλέπει ότι ο δημοσιογράφος οφείλει “να μην επιδιώκει και να μην δέχεται οποιεσδήποτε παροχές σε χρήμα και είδος, που θίγουν την αξιοπιστία και αξιοπρέπεια και επηρεάζουν την ανεξαρτησία και την αμεροληψία του”.

“Ας μην αποκτήσει ο κλάδος … “χρυσο-δάκτυλους”” καταλήγει.

Προσπαθεί η εταιρεία να αντιστρέψει την εικόνα

Μετά την συνέντευξη τύπου που έδωσε στην Θεσσαλονίκη στην οποία δήλωσε αποφασισμένη να μείνει στην Ελλάδα, η Eldorado Gold επιστρατεύει τις γνωστές μεθόδους εξαγοράς θετικών δημοσιευμάτων προκειμένου να αντιστρέψει τη κακή εικόνα που έχουν προκαλέσει οι αντιδράσεις για τις συνέπειες της επιχειρούμενης εξορυκτικής δραστηριότητάς της στις περιοχές της Χαλκιδικής και της Θράκης. Η εκδρομή περιλαμβάνει επίσκεψη στις εγκαταστάσεις της Ολυμπιάδας, στα γραφεία της στο Μαντέμ Λάκκο, μεταφορά στην Κωνσταντινούπολη και από εκεί στις εγκαταστάσεις της στα μεταλλεία  Efemcukuru στη Σμύρνη ενώ στο ενδιάμεσο θα λάβουν χώρα πλήθος γευμάτων σε ξενοδοχεία της Θεσσαλονίκης και της Σμύρνης με στελέχη της εταιρείας. Χωρίς να θέλουμε να προκαταβάλλουμε το αποτέλεσμα των ρεπορτάζ που θα ακολουθήσουν, ευχόμαστε οι δημοσιογράφοι να τηρήσουν την σχετική δεοντολογία και ανεξαρτησία τους.

Το κατοχικό δάνειο και η θεία από το Σικάγο

Κάθε χρόνο ο αμερικάνος πρόεδρος απευθύνεται στον λαό του, στην ονομαζόμενη State of the Union Address. Φέτος λέω να απευθυνθώ κι εγώ στον λαό, πριν ο ΓΑΠ μου φάει την πρωτιά για την ελλάδα.

Η ελληνική κοινωνία δείχνει να περνάει σιγά σιγά από όλα τα στάδια της θλίψης. Πρώτα από την άρνηση (δεν υπάρχει κρίση, η κρίση δεν θα μας αγγίξει), ύστερα από την οργή, και τώρα έχει αρχίσει τα παζαρέματα. Συγκεκριμένα ψάχνει να βρει έναν μαγικό τρόπο να επιστρέψει στην πρότερη κατάσταση. Κι αυτό η κυβέρνηση το εκμεταλλεύεται στο έπακρο. Είτε με μεμονωμένες ομάδες που ελπίζουν “να την γλυτώσουν” από τη σφαγή, είτε με την κοινωνία ως σύνολο.

Ένα τέτοιο γκραν παζάρεμα είναι και τα πετρέλαια. Η κυβέρνηση κλείνει το μάτι και λέει “υπάρχει πετρελαϊκό δυναμικό” θέλοντας λίγο πολύ να υπονοήσει πως τα προβλήματά μας θα λυθούν από το μαύρο χρυσό. Είτε για να κερδίσει χρόνο, είτε για να προσφέρει φιλετάκια στους ιδιώτες με τους οποίους διαπλέκεται, είτε για να τα χρησιμοποιήσει ως επικοινωνιακό χαρτί σε κάποιο μεγάλο στρατηγικό συμβιβασμό (αυτά παθαίνεις όταν κάνεις πολύ παρέα με τον μπίμπι)

Ένα άλλο τέτοιο γκραν παζάρεμα είναι και οι μαμούθ αποκρατικοποιήσεις, ένα πολύ κλασικό θέμα που επαναλαμβάνεται με εντυπωσιακή ακρίβεια σε όλες τις χώρες του τρίτου κόσμου που πατάει το πόδι του το ΔΝΤ. Άλλωστε καλή είναι η οικονομική ορθοδοξία, αλλά εάν δεν βγάλουμε και κανένα φραγκάκι από το μοίρασμα των κρατικών μονοπωλίων τι νόημα έχει όλη η φασαρία?

Ένα τρίτο γκραν παζάρεμα είναι και το λεγόμενο “κατοχικό δάνειο”, μια δανειακή σύμβαση που συνήφθη μεταξύ ελλάδος, γερμανίας και ιταλίας κατά τη διάρκεια της κατοχής. Όπως και με τα πετρέλαια, αυτό το δάνειο υπάρχει και μάλιστα ως διμερής διακρατική συμφωνία είναι και απαιτητό από την ελληνική κυβέρνηση. Αλλά όπως συμβαίνει εξίσου με τα πετρέλαια, η φαντασίωση που αφήνεται να διαφανεί, δεν είναι παρά ένα επικοινωνιακό τέχνασμα. Αλλά ας εξηγηθούμε:

Ο κακός λύκος από το βερολίνο.

Πριν αρχίσουμε να πετάμε διάφορα νούμερα στον αέρα, καλό θα ήταν να βρούμε το αρχικό κεφάλαιο αυτού του δανείου στην εποχή που συνήφθη. Και μετά μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε με τους τόκους.

Δυστυχώς δεν υπάρχει κάποια σιγουριά για το ύψος του δανείου. Οι εκτιμήσεις ποικίλουν, παρόλαυτά νομίζω πως κατάφερα να συλλέξω δύο ακρότατα από αυτά που κυκλοφορούν. Η πιο υψηλή εκτίμηση είναι αυτή που αναφέρει ο Αγγελόπουλος στο βιβλίο ”Από την Κατοχή στον Εμφύλιο-Η μεγάλη ευθύνη των Συμμάχων” και κάνει λόγο για 38εκ χρυσές λίρες αγγλίας (βασίζεται στην εκτίμηση του γερμανού εκπροσώπου στην ΤτΕ Νέστλερ σύμφωνα με τον τότε διοικητή Σπ.Χατζηκυριάκο. Η πιο χαμηλή εκτίμηση είναι του ανώτατου πολιτικού υπαλλήλου της γερμανίας στην ελλάδα Άλτενμπουργκ που την υπολογίζει σε 200εκ χρυσά γερμανικά μάρκα (RM), (από το βιβλίο του κ.Ηλιαδάκη “οι επανορθώσεις και το γερμανικό κατοχικό δάνειο”).

Ας δούμε αρχικά τι σημαίνουν 38εκ χρυσές λίρες Αγγλίας. Η κάθε λίρα ζυγίζει 7,9881γρ ή 0,2568 ουγγιές, αλλά αποτελείται από χρυσό 22 καρατίων. Αυτό σημαίνει δηλαδή 22 μέρη χρυσό και 2 μέρη χαλκού με το παλιό σύστημα, ή σε δεκαδικά 91,66% καθαρό χρυσό. Άρα κάθε χρυσή λίρα διαθέτει 7,3224γρ ή 0,2354 ουγγιές καθαρού χρυσού. Η κάθε ουγγιά καθαρού χρυσού κόστιζε 35 δολάρια το 1947, έτσι το δάνειο σε δολάρια είναι 38×0,2354×35= 313 εκ δολάρια του 1947.

Ας δούμε όμως και τη χαμηλή εκτίμηση του γερμανού διοικητή της Ελλάδας Άλτενμπουργκ, σύμφωνα με τον οποίο το χρέος της γερμανίας ανέρχεται σε 200εκ χρυσά μάρκα (ή RM) . Κάθε χρυσό μάρκο αντιστοιχούσε σε 358mgr χρυσού 24 καρατίων, έτσι μπορούμε εύκολα να βρούμε πως 200εκ χρυσά μάρκα αντιστοιχούν σε 9,77 εκ χρυσές λίρες, ή 2,3εκ ουγγιές χρυσού. Εκμεταλλευόμενοι τη σταθερή ισοτιμία χρυσού-δολαρίου, βρίσκουμε πως το ποσό του Άλτενμπουργκ αντιστοιχεί σε80 εκ USD (1947). To νούμερο αυτό επιβεβαιώνεται και από κάτι πίνακες που βρήκαεδώ και αφορούν την ιστορική ισοτιμία δολαρίου μάρκου και η οποία είναι σταθερή μετά την υποτίμηση του Ρούσβελτ σε 1USD=2,5RM.

Θα μου πείτε τώρα τι σημαίνουν 80εκ ή 313εκ δολάρια του 1947 ? Εδώ είναι λοιπόν που αρχίζει το γαϊτανάκι. Ο καθένας βάζει τους τόκους που τον βολεύουν και έτσι μπορείς να βγάλεις τέρατα. Έχουν περάσει και σχεδόν 70 χρόνια από το δάνειο δεν θέλει και πολύ.

Κάναμε λοιπόν διάφορες υποθέσεις. 4 από αυτές γίνονται με βάση τα επιτόκια και οι άλλες 4 γίνονται με βάση διάφορους δείκτες που θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε τι σημαίνουν αυτά τα ποσά του 1947 σε σημερινές τιμές.

Οι 4 επιτοκιακές θεωρούν επιτόκιο 3% ή 5% με ή χωρίς ετήσια επανακεφαλαιοποίηση των τόκων. Ετήσια επανακεφαλαιοποίηση των τόκων (ή αλλιώς πανωτόκια) σημαίνει να υπολογίζεις ως κεφάλαιο του 1951 το ποσό του δανείου συν τους τόκους του 1950 και είναι τουλάχιστον τοκογλυφία. Μοιάζει λίγο με τον τρόπο που υπολόγιζε ο θείος Σκρούτζ τους τόκους του Ντόναλντ, αλλά για χάρη σύγκρισης το υπολογίσαμε.

Οι υπόλοιποι 4 υπολογισμοί γίνονται με βάση τον δείκτη του πληθωρισμού, τις μονάδες αγοραστικής δύναμης, το βασικό μισθό και την τρέχουσα τιμή του χρυσού (από τη στιγμή που το δάνειο υπολογιζόταν σε νομίσματα μετατρέψιμα σε χρυσό). Τα 3 πρώτα νούμερα τα υπολόγισα από εδώ, κι όσο το διασταύρωσα είναι αρκετά σωστό. Παρόλαυτά κανένας από τους 4 αυτούς υπολογισμούς δεν είναι ούτε ακριβής ούτε δεδομένος, η ιδέα είναι να μας δώσει μια σχετική τάξη μεγέθους. Είναι άλλο να ξέρεις πως μας χρωστάνε 5 δις ευρώ κι είναι άλλο να ξέρεις πως μας χρωστάνε 150δις ευρώ. Διότι ο στόχος αυτού του αρθρου είναι να βάλουμε σε μια προοπτική την όλη ιστορία του κατοχικού δανείου που φυσικά και πρέπει να απαιτηθεί από την ελλάδα.

Βλέπουμε λοιπόν, πως ακόμα κι αν πάρουμε τον πιο ευνοϊκό υπολογισμό (τον υπολογισμό σε χρυσό), το ποσό δεν ξεπερνά σε καλύτερη περίπτωση τα 9δις ευρώ. Αν μάλιστα κάναμε τον ίδιο υπολογισμό πριν 2 χρόνια, το ποσό αυτό δεν θα ξεπερνούσε τα 5 δις ευρώ (καθώς ο χρυσός σήμερα βρίσκεται σε υψηλά 25ετίας). Για να δώσουμε μια τάξη μεγέθους, μόνο το έλλειμμα της κυβέρνησης του 2010 (μετά δηλαδή και από τις σαρωτικές περικοπές σε μισθούς και συντάξεις) ανέρχεται περίπου σε 23 δις ευρώ. Με λίγα λόγια το κατοχικό δάνειο σε σημερινές τιμές δεν θα έφτανε για να καλύψει, ούτε τα επιπλέον δανεικά που χρειαζόμασταν για το 2010. Για να μη λέμε όμως πως 9δις είναι και του πεταματού, επενδεδυμένα σε φ/β θα μας πρόσφεραν 4,5 GW εγκατεστημένης ισχύς και δεν θα χρειαζόμασταν όλες αυτές τις αρπακόλικες επενδύσεις των ιδιωτών σε εισαγόμενο και επισφαλές φυσικό αέριο.

Mιχ.Ιγνατίου: Ποιά είναι η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με το «Οχι» της Κύπρου…

Toυ Μιχάλη Ιγνατίου 
Θα μπορούσα να μην ασχοληθώ με τα ανθρωπάκια του αθηναϊκού δημοσιογραφικού και πολιτικού κατεστημένου, που χαίρονται όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα οι Έλληνες της Κύπρου, αλλά μετά από μεγάλη σκέψη κατέληξα στο συμπέρασμα ότι απαιτείται απάντηση, και διόρθωση των λανθασμένων πληροφοριών που μετέδωσαν για να μειώσουν το «ΟΧΙ» της κυπριακής Βουλής και του κυπριακού λαού.

Το μεγαλύτερο ψέμα που ακούστηκε και, μάλιστα, η αναπαραγωγή δούλεψε συγχρονισμένα, όπως και στο Δημοψήφισμα του 2004, ήταν ότι η πρώτη απόφαση του Εurogroup ήταν καλύτερη από τη δεύτερη, και θα διέσωζε τη Λαϊκή και την Κύπρου -την πρώτη από την εξαφάνιση και τη δεύτερη από τη σκληρή αναδιάρθρωση και την απώλεια εκατομμυρίων ευρώ για τους πελάτες τους.

Και οι δύο αποφάσεις ήταν καταστροφικές για το νησί.

Αλλά την υπερψήφιση της πρώτης απόφασης θα ακολουθούσε σε διάστημα ολίγων ημερών και η ισοπέδωση των δύο μεγαλύτερων κυπριακών τραπεζών. Αυτό ήταν το αρχικό σχέδιο, η υλοποίηση του οποίου θα έθετε σε άμεσο κίνδυνο και τις υπόλοιπες τράπεζες, οι οποίες δεν ακολούθησαν την βλακώδη πολιτική των δύο μεγαλύτερων, που συναγωνίζονταν στο «ξέπλυμα» των ρωσικών δισεκατομμυρίων και στο χάρισμα μέρους των δανείων στους πολιτικούς και τους συγγενείς τους.

Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας γνώριζε ότι η Λαϊκή ήταν χαμένη υπόθεση και η Κύπρου ήταν στην άκρη του γκρεμού. Απλά ήλπιζε πως η δική του πρόταση, για «κούρεμα» όλων των καταθέσεων, θα έσωζε τις δύο τράπεζες. Πίστευε σε θαύμα –και στην εποχή μας δεν γίνονται θαύματα. Γι” αυτό και την υπέβαλε. Γι” αυτό και την υποστήριξε με πάθος στο διάγγελμά του, αν και οι πληροφορίες που έφτασαν σε μένα από πολιτικός αρχηγό, αναφέρουν ότι όταν επέστρεψε στη Λευκωσία από τις Βρυξέλλες, είχε αντιληφθεί ότι όλα ήσαν μάταια.

Η δεύτερη απόφαση του Εurogroup, που επίσης έφερε πόνο και απόγνωση σε χιλιάδες πολίτες-καταθέτες, τουλάχιστον σώζει τις υγιείς τράπεζες που συνειδητά δεν έπαιξαν με τη φωτιά.

Σχέση ΣΥΡΙΖΑ με το Οχι της Κύπρου

Είναι απαράδεκτοι όσοι στην Αθήνα συνέδεσαν την πρώτη απόφαση της Κυπριακής Βουλής με το ΣΥΡΙΖΑ και τους υπολοίπους αντιμνημονιακούς. Ούτε από το ΣΥΡΙΖΑ επηρεάστηκαν οι βουλευτές, ούτε από τον κ. Καμμένο. Είδαν την επερχόμενη τραγωδία και απλά προσπάθησαν να αμυνθούν. Διότι αυτό απαιτούσαν οι ψηφοφόροι τους, αλλά και η λογική.

Ολα όσα ισχυρίστηκαν μερικοί αρθρογράφοι και πολιτικοί δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Δεν γνωρίζουν ούτε στο ελάχιστον τους Κύπριους. Δεν είναι μόνο άνθρωποι σκληρά και έντιμα εργαζόμενοι. Είναι φρέσκια στη μνήμη τους η καταστροφή του 1974. Έχασαν δικούς τους ανθρώπους, έχασαν τα πάντα, αλλά δεν γονάτισαν. Εργάστηκαν και προσπάθησαν με νύχια και με δόντια να ξανακτίσουν τις ζωές τους. Και τα κατάφεραν ενωμένοι και αδελφωμένοι, έχοντας απέναντι τους, στον κατεχόμενο Βορρά, χιλιάδες πάνοπλους στρατιώτες του Αττίλα.

Ποσοστά ανεργίας σε Ισλανδία και Ελλάδα

Μόλις το τουίταρε ο zerohedge.

Ναι, αλλά οι Ισλανδοί δεν έχουν ευρώ! Έχουν? Δεν έχουν!

Βέβαια συνέβη και αυτό, η ισλανδική κορώνα έχασε τη μισή της αξία σε σχέση τουλάχιστον με το ευρώ. Φαντάζομαι λόγω του ότι υφίστανται ακόμα οι περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων εντός-εκτός κι επί τ’ αυτά.

Αλλά οι Ισλανδοί έχουν δουλειά και τόριξαν μάλιστα και στην καλλιτεχνία, όπως γράφει η El Pais.

Journey to Iceland’s cultural miracle

http://e-cynical.blogspot.gr/2013/03/blog-post_31.html

«Αν θέλετε ευρώ ετοιμαστείτε να φύγετε»

Ο Χα Τζουν Τσανγκ, οικονομολόγος – «δάσκαλος» του Ραφαέλ Κορέα, μιλά για την ανύπαρκτη ελεύθερη αγορά και την ευρωζώνη.

Συνέντευξη στον Άρη Χατζηστεφάνου

Στην «πιάτσα» των οικονομολόγων είναι γνωστός σαν «δάσκαλος» του προέδρου του Ισημερινού Ραφαέλ Κορέα. Με ένα πλούσιο βιογραφικό, όμως, που περιλαμβάνει διαφορετικά πόστα, από την Παγκόσμια Τράπεζα και το πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ μέχρι ανθρωπιστικές οργανώσεις σε όλο τον κόσμο, ο Χα Τζουν Τσανκ είναι κάτι περισσότερο από πηγή έμπνευσης για τους ηγέτες της Νότιας Αμερικής.
Στο τελευταίο του βιβλίο, με τίτλο Αλήθειες που δεν μας λένε για τον Καπιταλισμό (Εκδόσεις Καστανιώτη) καταρρίπτει 23 μύθους που έγιναν καραμέλα για χιλιάδες οπαδούς του νεοφιλελευθερισμού. Μήπως ο πληθωρισμός είναι μια κάποια λύση για χώρες όπως η Ελλάδα;. Μπορεί ένα πλυντήριο ρούχων να είναι σημαντικότερο από το Ίντερνετ;
Το Unfollow τον συνάντησε στην Αθήνα και μίλησε μαζί του για το ευρώ, την Αργεντινή και την Ισλανδία αλλά και τις ιδιωτικοποιήσεις και τις τράπεζες.

Στο βιβλίο σας λέτε ότι δεν υπάρχει ελεύθερη αγορά; Και αυτό που ζούμε τι είναι;

Οι άνθρωποι συχνά πιστεύουν ότι η ελεύθερη αγορά αποτελεί νόμο της φύσης και συνεπώς οι κυβερνήσεις δεν πρέπει να παρεμβαίνουν. Όλες οι αγορές όμως, όσο ελεύθερες και αν δείχνουν, έχουν περιορισμούς και κανόνες Στο βιβλίο μου χρησιμοποιώ το παράδειγμα της παιδικής εργασίας η οποία ήταν πολύ διαδεδομένη το 19ο αιώνα. Όταν λοιπόν κάποιοι ζήτησαν να τεθούν περιορισμοί, οι άνθρωποι της ελεύθερης αγοράς αντέδρασαν λέγοντας ότι έτσι υποσκάπτονται τα θεμέλια της ελεύθερης οικονομίας. «Αν τα παιδιά θέλουν να δουλέψουν», έλεγαν «και κάποιοι θέλουν να τα προσλάβουν εσείς τι πρόβλημα έχετε». Σήμερα βέβαια ούτε οι πιο φανατικοί θιασώτες της ελεύθερης αγοράς δεν θα υποστήριζαν την επαναφορά της παιδικής εργασίας.
Η κυβερνητική παρέμβαση λοιπόν υπάρχει παντού απλώς δεν την καταλαβαίνουμε γιατί αποδεχόμαστε τις κοινωνικές και ηθικές αρχές που την διέπουν.